NOT the Majority Opinion

Τα κυριότερα σημεία του άρθρου:

1. Η σχέση που δημιούργησε ο Βlair με τους διανοούμενους. (Professor Anthony Giddens, the brains behind the Third Way, praised Tony Blair in 1999 for being "as keen to work with intellectuals as any other prime minister I can think of in recent memory").

2. Η προσπάθεια συγκερασμού του καπιταλισμού της ελεύθερης αγοράς με την κοινωνική συνείδηση.

3. Οι πολιτικοί που υιοθέτησαν την πρακτική αυτή. (Third Way aficionados held office in the US (Bill Clinton), Britain (Tony Blair), Germany (Gerhard Schröder), France (Lionel Jospin) and Italy (Giuliano Amato). Even Colonel Gaddafy jumped on the bandwagon, claiming that he had coined the concept first before Blair stole it from him).

4. Το γεγονός ότι, από την αποκορύφωμα της επιτυχίας της κίνησης το 1999, οι περισσότεροι από τους ηγέτες που την υιοθέτησαν έχουν χάσει την εξουσία από τους δεξιούς αντιπάλους τους – ο Blair αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα εξαίρεση.

5. Η κριτική που έχει δεχτεί από τα αριστερά, ως ξαναζεσταμένου Θατσερισμού. Μου άρεσε ιδιαίτερα το από το 2002 σχόλιο ενός από τους πολιτικούς που πάντα θαύμαζα για την ακεραιότητά τους και την διεισδυτική σκέψη τους(Tony Benn). "New Labour thought that it was necessary to have a philosophy to make it look respectable,". "So the Third Way was invented."

6. Η κριτική από τα δεξιά ως μια κενή στρατηγική για να κερδίζονται εκλογές. (David Miliband, now communities and local government minister, almost admitted as much in an interview with the Washington Post in 2002. The Third Way, he conceded, was better suited to opposition than to administration. "It is a very good way of throwing out a right-wing government," he said).

Το πλήρες κείμενο: http://politics.guardian.co.uk/labour/comment/0,9236,1604152,00.html